تنها کسانی ما را می رنجانند

که

همیشه کوشیدیم از ما نرنجند . . .

خبر کوتاه بود و غم‌انگیز؛ نماینده پیرانشهر و سردشت مجلس شورای اسلامی گفت: «سیران یگانه» از مصدومان حادثه آتش‌سوزی دبستان شین‌آباد درگذشت.
نمی‌دانم که دخترک سرزمینم چه چهره زیبایی داشته و نمی‌دانم که سیران، انگبین کدامین خانواده پیرانشهری بوده است؛ اما آقای وزیر، یک چیز را خوب می‌دانم. دخترکم آنگاه که در آن کلاس سرد و نمور بر نیمکت‌های نه آنچنانی می‌نشسته و آنگاه که سرما و بوی نفت را تحمل می‌کرده، در سر رؤیاهایی بزرگی می‌پرورانده است.

سیران این سرزمین، آرزو‌هایش را در اتاقی دنبال می‌کرده که دستگیره‌ای نداشته است. او فرداهای زیبای خود، خانواده و پیرانشهر را امید داشته است. اصلا شاید آقای وزیر، سیران ما در رویایش در آینده خود را وزیری می‌دیده که دیگر در مرگ هیچ دانش‌آموزی متهم و مقصر نباشد!
آقای وزیر، سپیده‏ فردای این سرزمین، سیرانی را کم دارد که بخشی از سرنوشت این مرز و بوم بود.

تنهايي چيزهاي زيادي به انسان مي آموزد

اما تو نرو  ........

بگذار من نادان بمانم.

خدایا...!

حواست هست !

صدای هق هق گریه هایم...

از گلویی می آید كه تو از رگش به من نزدیك تری

هیــس دلکم !

كــــمی آرامــــتـــر تنـــــها شــــو

بی صـــــدا تــــر بـــشــــكــــن

آهــــســــتـــ ـه تـــر سراغـــــش را بگـــــیـــــر

مـــمــــكــن است بــــیـــدار شــــود

وجــــــــدان نــــــداشتــــ ــه اش

برایم دعا کن..
اجابتش مهم نیست!
نیاز من به آرامشی است که بدانم تو به یاد منی...

 مدت هاســـــت

نه به آمدن کسی دل خوشـــــــم…

نه از رفتن کسی دل گیـــــــر…

بی کسی هم عالمــــــــــــی دارد…

هیچ چیــــــــــــــــــــز دیگر مثل قدیم نیست

حتی این پست ها ....

هرچقدر که می نویسی شان

چیزی از دل تنگیت کم نمی کنند ...

همهٔ رابطه‌ها باجملهٔ " تو با بقیه فرق داری " شروع میشه

و به جمله " تو هم مثل بقیه ای " ختم میشه

پل های پشت سرت راخراب نکن!

متعجب خواهی شد اگربدانی که بارها ناچارخواهی بود ازهمان رودخانه عبورکنی ...

قرآن کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی و تنها 2 سوره اش از عبادات! آنهم حج و نماز ! کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست...
این کتاب از آن روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست لایش را بستند، لایه اش مصرف پیدا کرد و وقتی متنش متروک شد، جلدش رواج یافت و از آن هنگام که این کتاب را ــ که خواندنی نام دارد ــ دیگر نخواندند و برای تقدیس و
تبرک و اسباب کشی بکار رفت، از وقتی که دیگر درمان دردهای فکری و روحی و اجتماعی را از او نخواستند، وسیله شفای امراض جسمی چون درد کمر و باد شانه و ... شد و چون در بیداری رهایش کردند، بالای سر در خواب گذاشتند و بالاخره، اینکه می بینی؛ اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار روح ارواح گذشتگانش و ندایش از قبرستان های ما به گوش می رسد،

این روزها حتی اگر خون هم گریه کنی،

عمق همدردی دیگران با تو یک کلمه است :

“ آخی ” !

 آدم های جالبی هستیم
وقتی خوشیم هیچ کس را نمی بینیم
ولی...
وقتی ناخوشیم،
توقع داریم همه ما رو ببینن...!!!

 یکی از شاخص ترین مزیت های سیم کارت های اعتباری اینه که

می تونی به بعضیا که حوصله شونو نداری بگی : “شارژ ندارم”

تا که بودیم نبودیم کسی ... کشت مارا غم بی همنفسی.

تا که رفتیم همه یار شدند ... خفته ایم و همه بیدار شدند.

قدر آیینه بدانیم چو هست ... نه در آن وقت که اقبال شکست

 روزهاست از سقف لحظه هایم یاد تو می چکد ،

اگر باران بند بیاید از این خانه می روم

 من به امار زمين مشكوكم

اگر اين شهر پر از ادمهاست

پس چرا اين همه دلها تنهاست

پدر: دوست دارم با دختری به انتخاب من ازدواج كنی

پسر: نه من دوست دارم همسرم را خودم انتخاب كنم

پدر: اما دختر مورد نظر من، دختر بیل گیتس است

پسر: آهان اگر اینطور است، قبول است

پدر به دیدار بیل گیتس می رود

پدر: برای دخترت شوهری سراغ دارم

بیل گیتس: اما برای دختر من هنوز خیلی زود است كه ازدواج كند

پدر: اما این مرد جوان قائم مقام مدیرعامل بانك جهانی است

بیل گیتس: اوه، كه اینطور! در این صورت قبول است

پدر به دیدار مدیرعامل بانك جهانی می رود

پدر: مرد جوانی برای سمت قائم مقام مدیرعامل سراغ دارم

مدیرعامل: اما من به اندازه كافی معاون دارم!

پدر: اما این مرد جوان داماد بیل گیتس است!

مدیرعامل: اوه، اگر اینطور است، باشد

و معامله به این ترتیب انجام می شود

نتیجه اخلاقی: حتی اگر چیزی نداشته باشید باز هم می توانید چیزهایی بدست آورید. اما باید روش مثبتی برگزینید

 دل کندن اگر کار آسانی بود...فرهاد جای بیستون دل میکند.....

در حضور خارها هم ميشود يک ياس بود
در هياهوي مترسکها پر از احساس بود

ميشود حتي براي ديدن پروانه ها،
شيشه هاي مات يک متروکه را الماس بود

دست در دست پرنده، بال در بال نسیم،
ساقه هاي هرز اين بيشه ها را داس بود

کاش ميشد حرفي از "کاش ميشد" هم نبود،
هر چه بود احساس بود و عشق و ياس بود...

 درد من مرگ مردمی است که گدایی را قناعت ،

بی عرضگی را صبر

و با تبسمی بر لب این حماقتها را حکمت خدا مینامند... گاندی

خواستم هرچه را که بـــــوی تو میداد بســوزانم ؛

جــانم آتـــش گــــرفــــت !

 چه تلخ است:علاقه ای که عادت شود،عادتی که باور شود!

باوری که خاطره شود... و خاطره ای که درد شود...

اگر من و تــــــــــــــــو ، اندیشه‌ مان عشق نباشد ،
چه بر سر دنیــــــا خــــــــــــواهد آمد.... ؟!
در دنیایی که همه ، نفس‌ هایشان سرشار است
از صدای ضرب سکه‌ ها و کلاه‌ هایی که از پی هم
برداشته می شوند ! برای ذره‌ ای بیشتر دارا شدن ؟!
نازنیـــــــــــــن ، اگر اندیشه من و تـــــو
هم عشــــــــــــــــــــــق نباشد ،
همین واژه‌ های ساده هم به یغمــــــــــا مــــــــــی‌ روند ،
و دیگر چیزی از دل نمــــــــــــــــــی ماند ،
بگذار لااقل ما به حرمت عشــــــــــــــــــق ، کمی
انسان باشیم ؛ همین کافیست ....!!!

نیا باران زمین جای قشنگی نیست...
من از اهل زمینم خوب میدانم که اینجا
جمعه بازاری است...!!!
و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه می دادند
در اینجا قدر نشناسند...
مردم شعر حافظ را به فال کولیان اندازه می گیرند
زمان سرد است و بی احساس...
چرا بیهوده می آیی؟؟؟
نیــــــــــا بــــــــــاران زمیــــــــــن جــــــــــای قشنگــــــــــی نیســــــــــت...!!!

آدم ها مثل عکس ها می مونند:

زیاد بزرگشون کنی ، کیفیتشون میاد پایین...