برای ابوالفضل پور عرب دعا کنید

دل هاي پاك خطا نمي كنند ، سادگي ميكنند

و در اين زمانه سادگي پاك ترين خطا هاست

هميشه روزهايي هست كه انسان در آن ،

كساني را كه دوست مي داشته است بيگانه مي يابد

آلبرکامو

حتي پس از اين همه وقت
خورشيد هرگز به زمين نمي گويد كه
" تو به من مديوني "
ببين با چنين عشقي چه روي مي دهد؟!
تمام آسمان روشن مي شود

هنوزم که هنوزه ، هستند کسایی که وقتی میخوای بری بیرون

میـپـرسن: ” کجا !؟“ و بلافاصله بعد از شنیدن جواب ” میــــرم بیرون“

از جانب شما قانع شده و به آرامش خاصی میرسند !

خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان
اما بقدر فهم تو کوچک میشود
و بقدر نیاز تو فرود می آید
و بقدر آرزوی تو گسترده میشود
و بقدر ایمان تو کارگشا میشود
و به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک میشود
و به قدر دل امیدواران گرم میشود

یتیمان را پدر می شود و مادر
بی برادران را برادر می شود
بی همسرماندگان را همسر میشود
عقیمان را فرزند میشود
ناامیدان را امید می شود .... ادامه مطلب

وقتي كه زندگي من ديگر چيزي نبود

هيچ چيز بجز تيك تاك يك ساعت ديواري

دريافتم بايد

بايد

بايد

ديوانه وار دوست بدارم

چه خاليست كوچه هاي ما
از گذر مردان عاشق
چه غريبند
پنجره ها
از انتظار زني دلداده
مرا به افسانه ها ببر
به دوران عشق هاي آتشين
به روز هاي اراده هاي آهنين
قصه ام اگر هست
اسطوره ام باش
خراب شو
مست شو
در كوچه هاي اين شهر آواره ام باش
به دروغ هم كه شد
سينه چاك كن
ديوانه ام باش
عاشقم باش
عاشقم باش

يك دست جام باده و يك دست زلف يار
رقصي چنين ميانه ي ميدانم آرزوست

مي گويد آن رباب كه مردم ز انتظار
دست و كنار و زخمه ي عضمانم آرزوست

من هم رباب عشقم و عشقم ربابي است
دست و كنار و زخمه ي رحمانم آرزوست

باقي اين غزل را اي مطرب ظريف
زينسان همي شمار ، كه زينسانم آرزوست

بعضیا از آدما مثل دوده می‌مونن

بی خبر میان تو زندگیت می‌شینن و

روزگارت رو سیاه می کنن!!

خيلي از يخ كردن هاي ما از سرما نيست!!!

لحن بعضي ها، زمستونيه...

♡ 

آنجارا نمیدانم اما،اینــــجا تا پیراهنت راســـیاه نبینندباورنمـــی کنندچیزی ازدســــت داده باشـی ...
خدا مرا از بهشت راند، از زمین ترساند
شما مرا از زمین راندید، از خدا ترساندید
من اینک در کنار شیطان آرام گرفته ام که نه مرا از خویش می راند و نه از هیچ می ترساند...
سخت است فهماندن چیزی به کسی که برای نفهمیدن آن پول می گیرد.

شاملو

واحد اندازه گیریِ فاصله " مــتــر " نیست ؛

" اشـــــــــــتـــیــــاق " است ..

مشتاقش که باشی ، حتی یک قـدم هم فاصله ای دور است 

آموخته ام اگر کسی یادم نکرد یادش کنم ،

شاید او تنهاتر از من باشد !!

کاش در دهکده ی عشق کمی فراوانی بود / کاش در بازار صداقت کمی ارزانی بود

ای کاش اگر لطف به هم می کردیم   /    مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود . . .

به خداحافظی تلخ تو سوگند، نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع، ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند، نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه، خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند : نشد!

در سـن هـشـتـاد و سـه سـالگی از " فـرانک لـویـد رایـت" مـعـمـار بـزرگ و  نـامـدار پـرسـیـدنـد :

از مـیـان کـارهـای بـزرگـی که انـجـام داده ایـد ؛ کـدام را بـیـشـتـر می پـسـنـدیـد ؟

کـه او پـاسـخ می دهـد : کـار بـعـدی را ....

درخت بودن زیباست ،

زیباتر از آن باهم بودن و جنگل را ساختن است ...

ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ...
ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ.
اﮔﺮ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﺁﻧﺮا ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪاﺭﻧﺪ, ﺑﮕﺬاﺭﻳﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ,
" ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎﺏ اﺳﺖ "
ﺯﻧﺪﮔﻲ, ﺭاﺿﻲ ﻧﮕﻪ ﺩاﺷﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺴﺖ

درمکه که رفتم خیال میکردم دیگر تمام گناهانم پاک شده است غافل از اینکه تمام گناهانم گناه نبوده و تمام درستهایم به نظرم خطا انگاشته و نوشته شده بود
درمکه دیدم خدا چند سالیست که از شهر مکه رفته و انسانها به دور خویش میگردند. در مکه دیدم هیچ انسانی به فکر فقیر دوره گرد نیست دوست دارد زود به خدا برسد و گناهان خویش را بزداید غافل از اینکه ان دوره گرد خود خدا بود.درمکه دیدم خدا نیست و چقدر باید دوباره راه طولانی را طی کنم تا به خانه خویش برگردم و درهمان نماز ساده خویش تصور خدارا در کمک به مردم جستجوکنم
آری شاد کردن دل مردم همانا برتر از رفتن به مکه ایست که خدایی در آن نیست

شاید آن روز که سهراب نوشت زندگی اجباری است
دلش از غصه حزین بود و غمین

حال من می گویم
زندگی یک در و دروازه و دیوار که نیست

که نشد بال زدو پرواز کرد
زندگی اجبار نیست

زندگی بال و پری دارد و مهربان تر از مهتاب است
تو عبور خواهی کرد

از همان پنجره ها
با همان بال و پر پروانه

به همان زیبایی
به همان آسانی

زندگی صندوقچه ی اصرار پرستو ها نیست
زندگی آسان است

بی نهایت باید شد تا آن را یا فت
زندگی ساده تر از امواج است

پس بیا تا بپریم
وتا شبنم آرامش صبح

تا صدای پر مرغان اقاقی بال و پر باز کنیم
تا توانیم که ازاول آغاز کنیم و تا نهایت برویم

قدیما هزار ساعت عشق بود و یک بوسه یواشکی

الان هزار ساعت بوسه علنی ست و دریغ از یه لحظه عشق.

برای ما که میفهمیم
معروف است که عقب مانده ها چیزی نمی فهمند.
چند سال پیش در جریان بازی های پاراالمپیک (المپیک معلولین) در شهر سیاتل آمریکا 9 نفراز شرکت کنندگان دوی 100متر پشت خط آغاز مسابقه قرار گرفتند.همه این 9 نفر افرادی بودند که ما آنها را عقب مانده ذهنی و جسمی می خوانیم.آنها با شنیدن صدای تپانچه حرکت کردند. بدیهی است که آنها هرگز قادر به سریع دویدن نبودند و حتی نمی توانستند به سرعت قدم بردارند بلکه هر یک به نوبه خود با تلاش فراوان می کوشید تا مسیر مسابقه را طی کرده و برنده مدال پاراالمپیک شود ناگهان در بین راه مچ پای یکی از شرکت کنندگان پیچ خورد. این دختر یکی دو تا غلت روی زمین خورد و به گریه افتاد. هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند، آنها ایستادند، سپس همه به عقب بازگشتند و به طرف او رفتند. یکی از آنها که مبتلا به سندروم "دان" -عقب ماندگی شدید جسمی و ذهنی - بود، خم شد و دختر گریان را بوسید و گفت : این دردت رو تسکین میده.سپس هر 9 نفر بازو در بازوی هم انداختند و خود را قدم زنان به خط پایان رساندند.
در واقع همه آنها اول شدند. تمام جمعیت ورزشگاه به پا خواستند و 10 دقیقه برای آنها کف زدند.

کاش ما هم چیزی نمی فهمیدیم ....